دنیا باید صدای قربانیان شکنجه در آذربایجان را بشنود+عکس مراسم

اختصاصی اویان نیوز: فعالین ملی و مدافعان حقوق بشر در آذربایجان «روز جهانی منع شکنجه و دفاع از قربانیان آن» را با برگزاری تجمعی در دامنه‌های سهند گرامی داشتند و بر لزوم انعکاس واقعیات امروز آذربایجان در نهادهای حقوق بشری و رسانه ها تاکید کردند.

به گزارش خبرنگار اویان نیوز، در این مراسم تعدادی از فعالین ملی با ایراد سخنرانی به بیان دیدگاه‌ها و نظرات خود در مورد قربانیان شکنجه در آذربایجان، مصداق‌های آن و نحوه‌ی اطلاع‌رسانی در این مورد پرداختند.

سیامک میرزائی فعال سیاسی از مغان با اشاره به ۲۶ ژوئن – روز جهانی منع شکنجه و دفاع از قربانیان آن- گفت: فعالین سیاسی در آذربایجان قربانی خودسری‌ها و برخودهای خشن، محروم از حقوق ابتدایی یک فرد در دوران بازداشت، بازجویی و زندانی می شوند.

وی با اشاره به اینکه بی خبری از دنیای خارج، سلول‌های انفرادی، بازجویی‌های طولانی مدت، محرومیت از داشتن وکیل، دادرسی‌های ناعادلانه و موارد مشابه را مصداق شکنجه، خشونت و نقض حقوق اولیه انسانی دانست که همه فعالین اعم از فعالین عرصه فرهنگ یا فعالین اجتماعی و سیاسی گرفتار آن هستند. میرزایی از پروفسور زهتابی به عنوان یکی از افراد تحت شکنجه نام برد و گفت: پروفسور زهتابی معلم تاریخ، زبان و ادبیات تورکی که آثارش روشنی بخش راه مبارزان ملی است، نمونه‌ای از موارد تاریخی سابقه شکنجه در آذربایجان می‌باشد.

وی در ادامه، سعید متین پور روزنامه نگار و فعال حقوق بشر زنجانی را از دیگر افراد تحت شکنجه و نمونه بارز شدت خشونت علیه یک انسان و به تبع آن علیه یک حرکت فکری دانست که باید توجه مجامع جهانی حقوق بشری را بیش از پیش به آن معطوف شود.

در ادامه، داود عظیم زاده دبیر دبیرستان‌های مراغه که اخیرا از زندان آزاد شده است، به بیان تجربیات خود از شکنجه در دوران حبس خویش اشاره نمود و گفت: فعالین آذربایجانی و خانواده‌های آنها از ابتدای مراجعه ماموران امنیتی به منازلشان مورد شکنجه‌های روحی و فیزیکی قرار می‌گیرند و اعتراضات آنها نسبت به این رویه نیز، تا کنون از سوی مسئولان قضایی بی نتیجه مانده است و صدای مظلومیتشان نیز در لابه لای انبوه اخبار مختلف رسانه‌ها مجالی برای بیان نیافته است.

این معلم آذربایجانی در ادامه خاطرنشان کرد: ماموران امنیتی در آذربایجان هنگام مراجعه به منزل فعالین، بدون ارائه حکم جلب وارد می شوند و با برخورد خشن و ایجاد استرس، فشار روانی بر خانواده‌های آنها تحمیل می‌کنند که سعی دارند با این این گونه رفتارهای غیرانسانی نتیجه دلخواه خود را با تهدید و ترساندن به دست آورند.

عظیم زاده با اشاره به مراسم پاییز ۹۱ فعالین مراغه در اعتراض به گسترش روابط تجاری و اقتصادی استاندار آذربایجان شرقی با دولت ارمنستان گفت: این تجمع مسالمت آمیز با دخالت نیروهای انتظامی و لباس شخصی سرکوب شد و شرکت کنندگان با خشونت دستگیر شدند. من در دوران بازداشت بارها برای اعتراف گیری مورد شکنجه‌های فیزیکی و برخوردهای سخت بازجویان قرار گرفتم و این گونه برخوردها مصداق شکنجه قلمداد می‌شوند.

سجاد نعمتیان فعال مدنی از سولدوز، فعالین سیاسی در آذربایجان را قربانیان همزمان شکنجه و سانسور نامید و گفت: مدعیان دفاع از حقوق بشر و منادیان آزادی در ایران، اخبار و موارد نقض حقوق بشر در آذربایجان را همواره سانسور می‌کنند و یا در صورت ارائه گزارش از آن، با ارائه وارونه‌ی اهداف و مطالبات ملی آذربایجانیان، فعالیت‌های سیاسی در آذربایجان را به نفع اهداف خویش مصادره می‌کنند که این عمل علاوه بر سانسور، خود نوعی رفتار غیرحرفه‌ای، غیرانسانی، شوونیستی و نژادپرستانه محسوب می‌شود.

وی در ادامه با اشاره به ادعاهای ارضی گروهک‌های تروریستی در غرب آذربایجان که همواره با ترور وخشونت همراه است، انتخابات دوره اخیر شوراها را در شهرهای تیکان تپه (تکاب)، سایین قالا(شاهین دژ) و سولدوز و ترکیب نفرات راه یافته به این شورا را نمونه‌ای از مواردی دانست که فعالین آذربایجانی با تلاش‌های خود و اشاعه آگاهی‌های ملی در دوره انتخابات، مانع از به ثمر رسیدن اهداف گروه‌های تروریستی دانست و گفت: غرب آذربایجان نمونه بارزی از قربانی ترور و خشونت محسوب می‌شود که فعالین ملی باید توجه و اهتمام بیشتری نسبت به غرب آذربایجان داشته باشند.

اکبر پاشایی فعال ملی- مدنی از شرکت کنندگان مراسم، با نام بردن از تمامی فعالین سیاسی محبوس در زندان‌های آذربایجان و با اشاره به طی نشدن مراحل قانونی در مسیر بازدشت تا محاکمه و نبود تعریفی از جرم سیاسی در قوانین حقوقی و آیین‌های دادرسی در ایران، زندانیان فعلی در آذربایجان را قربانی شکنجه و محروم از حقوق ابتدایی یک زندانی دانست و گفت: این تجمعات و یادآوری قربانیان شکنجه فرصتی است تا بتوانیم توجه افکار عمومی را به این مسئله جلب کنیم.

وی همچنین با اشاره به اینکه محیط زیست آذربایجان نیز همچون فرهنگ و اقتصاد آن مورد بی مهری و بی توجهی از سوی دولت قرار گرفته است، افزود: هم اینک ۳۶ نفر از فعالین ملی- مدنی که از شهر اورمیه عازم این مراسم بودند بازداشت شده‌اند و اخبار رسیده حاکی از آن است که تعدادی از آنها مورد ضرب و شتم ماموران قرار گرفته اند.

در ادامه مراسم بزرگداشت روز جهانی منع شکنجه و دفاع از قربانیان آن، نوشته‌ای از فردین مرادپور -فعال مدنی آذربایجان- که اخیرا بعد از ۴۰ ماه زندان بدون مرخصی آزاد گشته است، توسط اکبر پاشایی برای حاضران قرائت شد.

فردین مرادپور در این نوشته با نام بردن از خود به عنوان قربانی شکنجه و بی عدالتی دستگاه قضائی در رسیدگی به پرونده‌ای که ۴۰ ماه آزادی وی را سلب کرده است، می‌گوید: وضعیت عمومی بهداشت در زندان تبریز بسیار تاسف بار است و این یک نمونه بارز شکنجه در داخل زندان است. به عنوان مثال به علت نبود پزشک متخصص در عدم رسیدگی به مشکل بینایی من، نمره چشمم در طول یک سال از ۱٫۵ به ۳٫۵ افزایش یافت و بیماری سخت و جدی چشمی همچنان مرا شکنجه می‌دهد.

وی می‌گوید: مسئله غیر قابل تحمل اینکه بی خبری و ناآگاهی از حقوق یک زندانی باعث می‌شود، فرد زندانی در برخورد با رفتارهای غیرقانونی و خارج از چهارچوب، خود را ناتوان و عاجز حس کند و این ناتوانی روحی، فشار و عذابی به مراتب بیشتر از شکنجه‌های فیزیکی به دنبال دارد.

مرادپور در ادامه نوشته‌اش می افزاید: من هیچ زمان نتوانستم نسبت به مصائبی که بر ملت آذربایجان در جریان است لاقید بمانم. لذا به هنگام صحبت با زندانیانی که به بهانه‌های مختلف مورد آزار و اذیت زندانبانان و مسئولان زندان قرار می گیرند از آنها می‌خواستم که نسبت به افزایش آگاهی‌های خود از حقوق یک زندانی تلاش بیشتری کنند و نسبت به این برخوردهای خشن اعتراض نمایند. ولی متاسفانه جمله‌ای که از آنها می‌شنیدم این بود: “ما چاره‌ای جز تحمل این وضعیت نداریم و کاری هم از دستانمان ساخته نیست.” که این جملات عمق مسخ شدگی یک انسان را نشان می‌دهد که قربانی و تسلیم وضع نامناسب و استمرار شکنجه شده است.

اکبر ابولزاده قره‌داغی دیگر سخنران این مراسم، اطلاع رسانی در مورد وضعیت فعالین و زندانیان آذربایجانی را امری مهم در راستای شکستن بایکوت خبری و انحصار رسانه‌ای دانست و گفت: وظیفه‌ی هر فعال ملی است که حداقل نسبت به خبر رسانی از وضعیت نزدیکان و اطرافیان و انعکاس رویدادها و واقعیات محیط زندگی خویش دغدغه داشته باشد و تلاش دوچندان نشان دهد.

شرکت کنندگان در این مراسم بعد از قرائت بیانیه پایانی، مارش ملی آذربایجان را خواندند.

حاضران در این مراسم پلاکاردها و پارچه نوشته‌هایی با موضوعات مطالبات ملی و یادکرد ۲۶ ژوئن در دست داشتند.

“ما خواستار احیای دریاچه اورمیه هستیم”، ” ما خواستار تاسیس فرهنگستان زبان تورکی آذربایجانی هستیم” و ” ۲۶ ژوئن روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه گرامی باد” از نوشته‌های این پلاکاردها بود.

اجرای موسیقی آذربایجانی و نمایش رقص ملی آذربایجانی و قرائت اشعاری از پروفسور زهتابی توسط حاضران از دیگر قسمت‌های مراسم بود.

این مراسم با استقبال گسترده‌ای از سوی فعالین ملی و مدافعان حقوق بشر شهرهای مختلف آذربایجان از تهران، تبریز، اورمیه، زنجان، اردبیل، مهاباد، اهر، مغان، مراغه، ملکان، سولدوز، قوشاچای، خیاو (مشکین شهر) و … مواجه شد.

لازم به ذکر است ۳۶ نفر از فعالین ملی- مدنی شهر اورمیه در هنگام عزیمت به دامنه‌های سهند جهت حضور در مراسم بزرگداشت روز جهانی منع شکنجه، در پل شهید کلانتری اورمیه بازداشت شدند. تعدادی از این بازداشت شدگان بعد از ساعت‌ها بازجویی آزاد گشتند ولی ۶ تن از آنان همچنان در بازداشت به سر می‌برند. بر اساس اظهارات تعدادی از بازداشت شدگان، این افراد هنگام دستگیری مورد ضرب و شتم ماموران نیروهای امنیتی و انتظامی قرار گرفته‌اند. (عکس از اینترنت)