اویان نیوز: همسر سعید متین پور، فعال مدنی آذربایجانی و زندانی عقیدتی در زندان اوین که ماه ها پیگیری خانواده او برای درمانش از سوی دفتر دادستانی بی پاسخ مانده است به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «زندانیان زندان اوین در شرایط مرگ تدریجی قرار دارند و ظاهرا مسوولان صدای درخواست های ما را نمی شنوند. تغذیه نامناسب، نبود هوا خوری به اندازه کافی، نبود تجهیزات و مراقبت پزشکی و بهداشتی باعث بیماری های متعدد جسمی و روحی در میان زندانیان شده است و همسر من هم یکی از زندانیانی که نیاز به درمان فوری دارد.»
عطیه طاهری گفت: «سعید کمر درد شدید دارد. مدام دستش به کمرش است و موقع نشستن و بلند شدن مشکل اساسی دارد. من مدت هاست که برای درمان او پیگیری کردم اما تاکنون کسی به من جوابی نداده است. او از زمان بازداشت تا کنون که تقریبا ۴ سال می گذرد حتی یکبار هم به مرخصی نیامده و با مرخصی درمانی و یا انتقال او به بیمارستان برای درمان هم موافقت نشده است. واقعا دیگر خسته شدم. تصور کنید هر هفته برای ملاقات و پیگیری کارهای همسرم از زنجان به تهران هشت سال با اتوبوس سفر می کنم. به هر جا که تصورش را بکنید برای پیگیری رفته ام و نامه نوشته ام. دیگر نمی دانم چه کنم و دست به دامن چه کسی شوم.»
سعید متین پور، متولد ۱۳۵۴و فعال مدنی آذربایجانی است. او فارغ التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه تهران است و در روزنامه و هفته نامه زنجان نیز در حوزه حقوق قومی مطلب می نوشت. آقای متین پور در ۴ خرداد ماه ۸۶ به دلیل شرکت در سمیناری در ترکیه که در دفاع از حقوق ترک زبان ها برگزار شده بود، بازداشت شد و در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی صلواتی به اتهام ارتباط با بیگانگان و تبلیغ علیه نظام به ۸ سال حبس محکوم شد. او اکنون در زندان اوین است.
عطیه طاهری با بیان اینکه اکثر زندانیان زندان اوین بیمار هستند به کمپین گفت: «وقتی به ملاقات سعید می روم در سالن ملاقات زندانیان دیگر را هم می بینم. همه شان پوست تیره و لک افتاده دارند. ریزش مو و معده درد یک مساله رایج در بین زندانیان است. همین طور اکثرا کمر درد و مشکل ستون فقرات دارند که علت آن شاید به دلیل تختخواب ها و تشک های خارج از استاندارد باشد ضمن اینکه خیلی از زندانیان تخت ندارند و مجبورند روی زمین بخوابند و به اصطلاح خودشان «کف خواب» هستند.»
خانم طاهری ادامه داد: «تصور کنید اتاق های که برای ۵،۶ نفر زندانی طرح شده ۳۰ نفر زندگی می کنند. ساعت های هوا خوری بسیار اندک است و تغذیه زندان نامناسب است. فروشگاه زندان هم غذاهایش را به شدت گران و دو تا سه برابر قیمت بیرون از زندان می فروشد بنابراین همه زندانیان قادر به تهیه مواد غذایی از فروشگاه نیستند و مجبورند به همان غذای بد زندان تن دهند که برای سلامتی شان ضرر دارد.»
خانم طاهری در مورد تقاضاییش از مقامات قضایی گفت: «آرزویم این است که این قصه هر چه زودتر تمام شود و زندانیان سیاسی آزاد شوند و به خانه های خود برگردند. تمام امیدم این بود که با آمدن روحانی دیوار بتونی بین دولت و ملت برداشته شود اما ظاهرا قدرت های موازی زیادی وجود دارند که این امکان را تاکنون میسر نکردند. بعضی وقت ها فکر می کنم امیدهایمان هم کاذب است.»
